เรื่องราวระหว่างทางที่ภูเก็ต :))

เหตุการณ์ที่ภูเก็ตเมื่อวานก่อนนี้ ระหว่างซ้อมวิ่ง 21K ท่ามกลางแสงแดดร้อนผ่าว
บนเส้นทางที่มีเนินสูง ลาดชันไปตลอดทาง
บอกตรงๆว่าตอนนั้นเหนื่อยและร้อนมาก
แต่ต้องเก็บเอาไว้ไม่พูดออกมา
เพราะคนที่วิ่งข้างๆก้อยคือ
พี่ตูน พี่เอียด พี่ซัน พี่ตู้ และโค้ชริกกี้ แต่ละคน ขาแรงทั้งนั้น...
แล้วจู่ๆ ภาพที่เห็นข้างหน้า ก็กลับทำให้เรามีรอยยิ้มได้อีกครั้ง

ภาพเด็กๆวิ่งกรูออกมาจากโรงเรียนพร้อมกับถือธงชาติไทยมารอเชียร์พวกเรากันทั้งโรงเรียน ย้ำ! ว่าทั้งโรงเรียนจริงๆ

โรงเรียนบ้านแหลมทราย มีนักเรียนทั้งหมดประมาณ80คน ตั้งแต่อนุบาล2 ยันป.6 มีครูเพียงไม่กี่คนที่ดูแลเด็กๆเหล่านี้ เช้านั้น คุณครูกำลังสอนวิชาภาษาไทย ได้ยินว่าพี่ตูนกำลังจะวิ่งผ่านรร.จากคำบอกเล่าของชาวบ้านละแวกนั้น จึงชวนนักเรียนออกมารอต้อนรับ เอาน้ำมาให้ พร้อมเห็ดนางฟ้า1ตระกร้าใหญ่...เด็กๆบอกให้เราสู้ๆ เราบอกเด็กๆว่าให้ตั้งใจเรียน...

ภาพนี้มันทำให้ก้อยย้อนนึกถึงเรื่องราวระหว่างทางที่วิ่งจากเบตงไปแม่สาย เคยคิดว่าเราวิ่งกันไปได้ยังไงเนอะตอนนั้น เจอทั้งร้อน ทั้งหนาว ทั้งฝน ทั้งเนิน ทั้งภูเขา... ร่างกายอาจเหนื่อยล้า แต่ใจกลับเต็มไปด้วยพลัง คงเพราะได้เชื้อเพลิงชั้นดี คอยเติมพลังให้ตลอดเส้นทาง... รอยยิ้มของผู้คน เสียงหัวเราะเจื้อยแจ้วของเด็กน้อย ที่แม้บางคนอาจจะไม่รู้จักชื่อของ

พี่ตูนหรือก้อยด้วยซ้ำ แต่อย่างน้อย เค้าก็รู้ว่า เรากำลังทำอะไร เพื่อใคร...

ถ่ายรูปเสร็จ ก่อนจะวิ่งต่อ พี่ตูนสัญญาว่าจะเอาฟุตบอลมาให้ เด็กๆร้องเฮ!! เสียงดังลั่น หลังจากนั้น เรากลับไปวิ่งต่อด้วยหัวใจที่พองโต เหมือนรถยนตร์ที่ได้เติมน้ำมัน ลืมความเหน็ดเหนื่อยก่อนหน้านั้นไปจนหมดสิ้น

นี่คือ "เชื้อเพลิงชั้นดี" จริงๆ

ขอบคุณที่ออกมาเชียร์เรานะคะ บ้านท่าทราย :)
รัก
.
.
#ก้อยไม่เก่งแต่ก้อยไม่หยุด
#KTsRunningJourney
#rachwinrunningdiary
★ #RachwinJourney

---